هل من مخاطب؟

فاصله‌ام با اینجا زیاد شد. دور شده‌ام از وبلاگم. پست قبلی نه، قبل از آن چند روز قبل از سی سالگی‌ام بود؛ اما الان بیشتر از چهار ماه است که سی‌و‌یک را رد کرده‌ام. نه که سوژه نباشد. شاید تب وبلاگ نویسی‌ای که من هم به تبع وبلاگ‌خوانی‌های شدید آن روزها وارد جریانش شدم الان خوابیده باشد. قبول کنید کمتر شده. به طرزی غم‌انگیز در جریانات 88 و مدتی بعد از آن اوج گرفت و باز رو به سرازیری گذاشت. بگذریم. به هرحال دلم برای اینجا و شما تنگ شده. هرچند راستش هیچ‌وقت برآوردی از شما مخاطبان عزیزم پیدا نکردم. کاش دوباره یکی هـُـلم بدهد این تو. و صدالبته موجودیت هر اثری -از جمله نوشته‌های من که حتما برای خودشان آثاری هستند، مگرنه؟- زنده به مخاطب است. آیا مخاطبی هست که مرا بخواند؟ 

پ ن:
در عنوان این پست «هل» را می‌توانید به ضم «ه» یا به فتح آن بخوانید. مختارید.