امروز مىخوام دربارهى يه عبارت آشنا براتون صحبت كنم. «دم در خدا» ازون حرفايى بود كه خيلى كاربرد داشت. وقتى تو كوچه فوتبال بازى مىكرديم، يههو مىديدى يكى از همسايهها از خونهش مى اومد بيرون كه مارو ازونجا دك كنه؛ مىگفت بريد دم در خونه خودتون بازى كنين. ماهم مىگفتيم دم در مگه مال شماست؟ مىگفت پس مال كيه؟ ما فورى مىذاشتيم تو كاسهش كه دم در مال هيشكى نيست «دم در خداست».
۴ نظر:
ما میگفتیم ،خیابون خداست ،اگه مال تو سند داری ؟اونم میگفت آره .ما هم میگفتیم کو. اونم بی خیال میشد
ما میگفتیم ،خیابون خداست ،اگه مال تو سند داری ؟اونم میگفت آره .ما هم میگفتیم کو. اونم بی خیال میشد
ما میگفتیم ،خیابون خداست ،اگه مال تو سند داری ؟اونم میگفت آره .ما هم میگفتیم کو. اونم بی خیال میشد
ما میگفتیم ،خیابون خداست ،اگه مال تو سند داری ؟اونم میگفت آره .ما هم میگفتیم کو. اونم بی خیال میشد
ارسال یک نظر